Czy można mówić o prywatności mieszkając z rodzicami?

Któż dzisiaj nie ceni sobie prywatności? Wszyscy marzymy o spokoju, stabilności i niezależności.

Wszyscy chcemy być wolni od rad i wskazówek, które mają nam udowodnić, że nie radzimy sobie z własnym życiem lub podejmujemy błędne decyzje.

Ale czy to oznacza, że nie jesteśmy w stanie swobodnie żyć pod jednym dachem z rodzicami czy dziadkami? Niekoniecznie.

Owszem, istnieją rodziny, w których nie ma mowy o prywatności, w których każdy wie lepiej, jak powinna żyć druga osoba i chce za nią o wszystkim decydować.

Ale nie wszystkie takie są.

Mieszkanie z rodzicami, zwłaszcza w momencie osiągnięcia pewnej dojrzałości, wcale nie oznacza więzienia i inwigilacji.

Oczywiście jeśli liczymy się ze zdaniem rodziców, wprowadza to pewne ograniczenia, jednak istniałyby one także, choć w mniejszym stopniu, gdybyśmy mieszkali sami.

Decydując się na mieszkanie z rodzicami czy teściami, warto pamiętać o tym, aby ustalić pewne granice i zasady, które umożliwią spokojne i zgodne życie w jednym domu.

Prywatność jest tym, czego każdy potrzebuje, więc dobrze, jeśli szanują ją zarówno rodzice, jak i dzieci.